Uyarı: Bu epey şahsî bir yazıdır
Anne babasız var olamazsınız.
“Anne babası olmalı insanın” ifadesi oksimoron bir ifadedir. Varsanız, anne babanız da var demektir.
Abi, öyle değil. Abisiz de var olabilirsiniz.
Ama abi, sahipseniz eğer, fazladan ödüldür. Hayatta sahip olabileceğiniz en muhteşem değerdir.
Yaşamınızın en yakın tanığıdır.
Anne baba sizi bir nesil önceden gözler. Abiyle aynı düzlemdesiniz. Sizin yaşantınıza sizin düzleminizden tanıktır.
Anne babayla; anne babadan gizli çizgi roman okuyamazsınız, abiyle okursunuz. Kim önce okuyacak kavgası yapabilirsiniz ama okursunuz. Anne babayla; anne babadan habersiz sinemaya gidemezsiniz, abiyle gidersiniz. Anne babayla; komşunun erik ağacına dalamazsınız, abiyle dalarsınız…
Ve bütün bu süreçlerde abi, bir anne baba gibi yanınızdadır.
***
Hayat şartları… farklı coğrafyalara savrulursunuz, farklı hayatlar yaşarsınız, nadir görüşürsünüz. Ama duyarsınız ki sizi sormuş… Anne babanın sormasından çok farklıdır bu.
Dağ dediğin anne baba değil abiymiş, anlarsınız.
Bir gece yarısı telefonunuz çalar. Karşıdan arayan niye aradığını anlatamaz, ağlar. Siz anlarsınız… Abiniz artık yoktur.
***
Takip eden günlerde anlarsınız ki abiniz sadece sizin abiniz değilmiş. Son kırk yılını geçirdiği Almanya’nın Münster şehrinde herkesin abisiymiş.
ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehir Bölge planlama bölümünü bitirdikten sonra gittiği Almanya'da, sosyal bilimler alanında en yetkin üniversitelerinden birinde, Münster Üniversitesinde Sosyoloji Doktorası yaptıktan sonra, yeminli tercüman olarak yaşamını sürdürdüğü Münster’de gurbetçisinden mahkumuna, öğrencisinden ilticacısına…herkesin abisiymiş.
Sanki kıskanır gibi olursunuz önce ama sonra hemen gurur duyarsınız.
Dostlarının paylaştığı fotoğrafları görürsünüz. Mutlu bir yaşantısı olduğunu anlarsınız. Teselli bulursunuz.
“İki gün yatak, üçüncü gün toprak” herkesin dileğidir.
Ama günlük yaşam akışı içinde uyumak… sonra uyanmamak… Teselli bulursunuz.
Anne babanın yokluğu böyle değildir. Önceki nesildir. Ve sizden önce gideceklerini bilirsiniz. Üzülürsünüz, yokluğunu hissedersiniz, üstünüze bir dağ yığıldı sanırsınız.
Ama abi …
***
Kardeş, abi için sorundur.
Aile içinde ilginin, kaynakların, imkanların bölüşüldüğü sürekli sorun çıkartan bir rakiptir. Ama kardeş için abi, öyle muhteşemdir ki...
Kendi neslinizde, kendi düzleminizde, tanığınızdır. Ananızdır, babanızdır…
Bir kız kardeş için abi nedir bilemem. Bir erkek kardeş için olduğundan daha muhteşem olacağını tahmin edebilirim ancak.
İnsanın kardeşi olması, iki erkek, iki kız dört kardeşim olmasına rağmen güzel midir bir şey diyemem.
Ama “Abisi olmalı insanın!” diyebilecek kardeşi de olmalı insanın.
Anne babasız var olamazsınız.
“Anne babası olmalı insanın” ifadesi oksimoron bir ifadedir. Varsanız, anne babanız da var demektir.
Abi, öyle değil. Abisiz de var olabilirsiniz.
Ama abi, sahipseniz eğer, fazladan ödüldür. Hayatta sahip olabileceğiniz en muhteşem değerdir.
Yaşamınızın en yakın tanığıdır.
Anne baba sizi bir nesil önceden gözler. Abiyle aynı düzlemdesiniz. Sizin yaşantınıza sizin düzleminizden tanıktır.
Anne babayla; anne babadan gizli çizgi roman okuyamazsınız, abiyle okursunuz. Kim önce okuyacak kavgası yapabilirsiniz ama okursunuz. Anne babayla; anne babadan habersiz sinemaya gidemezsiniz, abiyle gidersiniz. Anne babayla; komşunun erik ağacına dalamazsınız, abiyle dalarsınız…
Ve bütün bu süreçlerde abi, bir anne baba gibi yanınızdadır.
***
Hayat şartları… farklı coğrafyalara savrulursunuz, farklı hayatlar yaşarsınız, nadir görüşürsünüz. Ama duyarsınız ki sizi sormuş… Anne babanın sormasından çok farklıdır bu.
Dağ dediğin anne baba değil abiymiş, anlarsınız.
Bir gece yarısı telefonunuz çalar. Karşıdan arayan niye aradığını anlatamaz, ağlar. Siz anlarsınız… Abiniz artık yoktur.
***
Takip eden günlerde anlarsınız ki abiniz sadece sizin abiniz değilmiş. Son kırk yılını geçirdiği Almanya’nın Münster şehrinde herkesin abisiymiş.
ODTÜ Mimarlık Fakültesi Şehir Bölge planlama bölümünü bitirdikten sonra gittiği Almanya'da, sosyal bilimler alanında en yetkin üniversitelerinden birinde, Münster Üniversitesinde Sosyoloji Doktorası yaptıktan sonra, yeminli tercüman olarak yaşamını sürdürdüğü Münster’de gurbetçisinden mahkumuna, öğrencisinden ilticacısına…herkesin abisiymiş.
Sanki kıskanır gibi olursunuz önce ama sonra hemen gurur duyarsınız.
Dostlarının paylaştığı fotoğrafları görürsünüz. Mutlu bir yaşantısı olduğunu anlarsınız. Teselli bulursunuz.
“İki gün yatak, üçüncü gün toprak” herkesin dileğidir.
Ama günlük yaşam akışı içinde uyumak… sonra uyanmamak… Teselli bulursunuz.
Anne babanın yokluğu böyle değildir. Önceki nesildir. Ve sizden önce gideceklerini bilirsiniz. Üzülürsünüz, yokluğunu hissedersiniz, üstünüze bir dağ yığıldı sanırsınız.
Ama abi …
***
Kardeş, abi için sorundur.
Aile içinde ilginin, kaynakların, imkanların bölüşüldüğü sürekli sorun çıkartan bir rakiptir. Ama kardeş için abi, öyle muhteşemdir ki...
Kendi neslinizde, kendi düzleminizde, tanığınızdır. Ananızdır, babanızdır…
Bir kız kardeş için abi nedir bilemem. Bir erkek kardeş için olduğundan daha muhteşem olacağını tahmin edebilirim ancak.
İnsanın kardeşi olması, iki erkek, iki kız dört kardeşim olmasına rağmen güzel midir bir şey diyemem.
Ama “Abisi olmalı insanın!” diyebilecek kardeşi de olmalı insanın.